Οι μάσκες έπεσαν. Η συνομωσία της δραχμής, η
συνομωσία της μαρξιστικής εκτροπής αποκαλύφθηκε. Το ψεύδος και η παρωδία της
προσχηματικής δήθεν διαπραγμάτευσης κατέστη διάφανο. Η “ρήξη” αποκαλύπτεται ότι
αποτελούσε αντικειμενικό στόχο της όλης μεθόδευσης και όχι απλώς μέσο διαπραγματευτικής
πίεσης. H “ασάφεια” γίνεται σαφής. Ο στόχος της δήθεν διαπραγμάτευσης δεν ήταν
(όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα) να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση, αλλά να δυναμιτισθούν
οι σχέσεις με τους εταίρους, να παρουσιαστούν στο εσωτερικό από την
προπαγανδιστική μηχανή της κυβέρνησης ως ανάλγητοι σκληροί και άδικοι, επίβουλοι
ξένοι που θεν το κακό μας, ώστε στο τέλος της διαδρομής να σηκώσουμε το
μπαϊράκι της επανάστασης και να έχουμε ικανή μερίδα του πλανημένου λαού στο
πλευρό της αντιλαϊκότερης κυβέρνησης στην ιστορία του τόπου, ώστε σε συνθήκες εθνικιστικής
έξαρσης να ξαναζήσουμε στην κάλπη του κάλπικου δημοψηφίσματος, το μυθικό, δήθεν
ηρωϊκό ΟΧΙ, προκειμένου άθελα και από άγνοια να υλοποιήσει ο πλανημένος λαός τα
ειδεχθή και υποχθόνια σχέδια πολιτειακής, γεωπολιτικής και πολιτισμικής
εκτροπής στη χώρα μας, που έχει δρομολογήσει τούτη η εθνομειωτική κυβέρνηση στο
όνομα της κομμουνιστικής ουτοπίας, υπό το προκάλυμμα του κοινοβουλευτισμού.
