Η Μεγάλη Απάτη του Μεταναστευτικού και το Έλλειμμα Ηγεσίας

Η “αδιάβαστη” ηγεσία του υπουργείου προστασίας του πολίτη φαίνεται πως μετά το μνημόνιο ομοίως απέτυχε να διαβάσει και όλα τα αντικειμενικά δεδομένα ενός εξόχως περίπλοκου και ιδιαιτέρως σοβαρού προβλήματος, όπως είναι το μεταναστευτικό, αλλά
περιορίζεται ενόψει εκλογών στα γνωστά, φτηνά απλουστευτικά πυροτεχνήματα, παρουσιάζοντας πολιτικές που μόνο αντικειμενικό στόχο έχουν όχι τη λύση του προβλήματος αλλά τον πολιτικό εντυπωσιασμό, εντασσόμενα σε μικροπολιτικές τακτικές, που όχι μόνο δεν είναι πρόσφορες να λύσουν, ή να αμβλύνουν έστω το πρόβλημα, αλλά που πολύ περισσότερο διακινδυνεύουν να ρίξουν λάδι στη φωτιά της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, στρέφοντας όχι μόνο τους εντόπιους ενάντια στους αλλοδαπούς, αλλά και τις περιφέρειες σε συγκρουσιακή τροχιά με το κέντρο.

Τί αλήθεια μπορεί να επιτύχουν αυτά τα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλοδαπών, πέρα από το να προσβάλλουν ανεπανόρθωτα την ανθρωπιά μας και την τιμή και αξιοπρέπεια του έθνους μας και να υπογραμμίζουν την διαρκή αποτυχία μας να υιοθετήσουμε αληθινά ριζοσπαστικές πολιτικές; Τί χρήματα απαιτούνται για την ασφαλή στέγαση, το σιτισμό και την περίθαλψη ενός εκατομμυρίου μεταναστών; Ακούω ότι μέχρις στιγμής μάζεψε η αστυνομία περί τους 1,000 μετανάστες. Δηλαδή το εν χιλιοστό. Άντε μέχρι τις εκλογές να δεκαπλασιαστεί αυτή η επίδοση (πράγμα εξαιρετικά απίθανο). Είναι βέβαιο πως μετά τις εκλογές αυτή η πολιτική θα εγκαταλειφθεί. Το κόστος είναι απολύτως απαγορευτικό, επιπλέον δε η μεταναστευτική ροή προς τη χώρα μας δεν ανακόπτεται με τέτοιες πολιτικές, ούτε δημιουργούνται ρεαλιστικές προϋποθέσεις επαναπροώθησης στις χώρες προέλευσης, για την οποία επαναπροώθηση δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή ούτε οι αναγκαίοι οικονομικοί πόροι αλλά ούτε και οι αναγκαίες διεθνείς πολιτικές προϋποθέσεις.

Ως προς το κόστος: Με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς το κόστος για στοιχειώδη στέγαση, σίτιση και περίθαλψη ανά άτομο δεν μπορεί να είναι λιγότερο από 400 ευρώ το μήνα, αν δε προστεθεί το κόστος αστυνόμευσης (για την επιχείρηση “σκούπας” και την περιφρούρηση σε αυτά τα στρατόπεδα της ντροπής) το κόστος ανά άτομο, ανά μήνα θα διπλασιάζεται, και ίσως να υπερβαίνει τα 1,000 ευρώ. Αν δε συνυπολογίσει κανείς το κόστος από τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις των τοπικών κοινωνιών, τότε μιλάμε για πραγματική οικονομική καταστροφή. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που στον Έβρο όλους τους χιλιάδες λαθρομετανάστες που συλλαμβάνουμε, μετά τους αφήνουμε ελεύθερους. Νομικά δεν μπορούμε να τους προωθήσουμε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Οικονομικά δεν μπορούμε να τους συντηρήσουμε, ούτε και να τους επαναπροωθήσουμε πίσω στις χώρες προέλευσης. Έτσι τους αφήνουμε να βρουν το δικό τους δρόμο, παράνομα, υπόγεια, στο μεγάλο γολγοθά μέχρι τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας, και τελικά της υπόλοιπης Ευρώπης. Αστυνομική λύση στο πρόβλημα θα κόστιζε στην γονατισμένη οικονομία μας δισεκατομμύρια ευρώ που απλώς δεν υπάρχουν.

Η αστυνομία πρέπει βεβαίως να επιβάλει την τάξη στις πόλεις μας. Χρειαζόμαστε περισσότερους και καλύτερα εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους αστυνομικούς. Δε χρειαζόμαστε όμως στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες. Για κάθε έναν που στέλνουμε στο στρατόπεδο, άλλοι 1000 θα μένουν πίσω και άλλοι 100 νέοι λαθρομετανάστες θα προστίθενται σε αυτή την ατέλειωτη ανθρώπινη αλυσίδα. Με τα χρήματα που θα ξοδεύουμε στον καθένα λαθρομετανάστη θα μπορούσαμε να προσθέταμε άλλον ένα αστυνομικό να περιπολεί τις πόλεις μας.

Το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι παγκόσμιων διαστάσεων. Αφορά τις σχέσεις ανισότητας ανάμεσα στην αναπτυγμένη Δύση και τον δοκιμαζόμενο τρίτο κόσμο. Η Δύση και ειδικότερα η Ευρώπη πρέπει να υιοθετήσει ριζοσπαστικές πολιτικές, που θα διασφαλίζουν τη δημιουργία κινήτρων για την τελική επαναπροώθηση χωρίς κόστος για τους Ευρωπαϊους φορολογούμενους, αλλά και με όφελος αμοιβαίο τόσο για την Ευρωπαϊκή οικονομία, όσο και για τις οικονομίες του τρίτου κόσμου. Τελικά το μεταναστευτικό ρεύμα, τότε μόνο θα αμβλυνθεί, όταν αμβλυνθούν οι τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες ανάμεσα στις χώρες προέλευσης και τις χώρες προορισμού.

Ο αποπροσανατολισμός, με πυροτεχνήματα του στυλ στρατόπεδων συγκέντρωσης προσβάλει όχι μόνο την ανθρωπιά μας, αλλά και τη νοημοσύνη μας αλλά προπαντός απομακρύνει τις πραγματικές λύσεις, για τις οποίες έχω γράψει αλλού (Ριζοσπαστική Προσέγγιση του Μεταναστευτικού, ΕΛΙΑΜΕΠ 13 Οκτωβριου 2011, http://blogs.eliamep.gr/panagiotis-perysinakis/rizospastiki-prosengisi-tou-metanasteftikou/).

Το χειρότερο, με αυτό τον τρόπο η επίσημη πολιτεία παρέχει κάλυψη και νομιμοποίηση σε νοοτροπίες και συμπεριφορές που παραπέμπουν σε φασιστικά καθεστώτα και στους σύγχρονους εκφραστές τους, που εκμεταλευόμενοι την συνεπαγόμενη διάχυτη πια ξενοφοβία, σκόπιμα καλλιεργούν και αναπαράγουν έναν επικίνδυνο ρατσισμό, στο όνομα της νομιμότητας, την οποία οι ίδιοι ακραίοι χρησιμοποιούν ως δούρειο ίππο για την επιχειρούμενη εκτροπή, η δε ανοχή της πολιτείας σε αυτό τον ρατσισμό κινδυνεύει πλέον να ωθήσει τη χώρα μας και την κοινωνία μας ανεπαίσθητα στα άκρα, ακριβώς όπως η γερμανική δημοκρατία της Βαϊμάρης του μεσοπολέμου, ανεπαίσθητα άνοιξε τις αγκάλες της και παρέδωσε την ανθρωπιά της στον Αδόλφο. Εδώ και τώρα απαιτείται δημοκρατική επαγρύπνιση, κοινωνική ευαισθησία και στοιχειώδης ανθρωπιά.

Το να μετέχεις αδιάβαστος στην πολιτική είναι ατόπημα. Το να μετέχεις ανιστόρητος είναι έγκλημα.