Αντιποίηση Αρχής ή Έσχατη Προδοσία;

Διαβάζω ότι ασκήθηκαν διώξεις για αντιποίηση αρχής (άρθρο 175 του Ποινικού Κώδικα), με αφορμή τις γνωστές φασιστικές, ρατσιστικές επιθέσεις. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που πιστεύω πως αυτή η αντίδραση είναι εξόχως χλιαρή και αφόρητα αναντίστοιχη προς το προκείμενο έγκλημα.

Γιατί όχι δίωξη και για εσχάτη προδοσία (134 ΠΚ), προσβολή συμβόλων (181 ΠΚ), διέγερση (183, 184 ΠΚ), σύσταση και συμμορία (187 ΠΚ), διατάραξη κοινής ειρήνης (189 ΠΚ), διατάραξη της ειρήνης των πολιτών (190-192 ΠΚ), κατάρτιση ένοπλης ομάδας (195 ΠΚ), παράνομη βία (330 ΠΚ), αυτοδικία (331 ΠΚ), διατάραξη οικιακής ειρήνης (334 ΠΚ);

Αυτό που κάποιοι αποκαλούν κόμμα, το οποίο μάλιστα πέτυχε να εκλέξει “βουλευτές” στο Ελληνικό Κοινοβούλιο παραπλανώντας μερίδα του λαού, θέλει να μας πείσει πως δεν είναι κόμμα, αλλά συμμορία. Τα κόμματα, καλά ή κακά, αριστερά ή δεξιά, ικανά ή ανίκανα, διεφθαρμένα ή αδιάφθορα, είναι θεράποντες και στυλοβάτες της δημοκρατίας. Ορκίζονται πίστη στον κοινοβουλευτισμό και το Σύνταγμα και υπηρετούν το πολίτευμα και τους θεσμούς. Αν πολιτεύονται καλώς ή κακώς, κρίνουν οι πολίτες ελεύθερα ασκώντας τα δημοκρατικά τους δικαιώματα.

Τούτοι δω οι τρισάθλιοι φασίστες  με τα μαύρα μπλουζάκια έχουν προφανώς συστήσει συμμορία του κοινού ποινικού δικαίου για την κατάλυση του κοινοβουλευτισμού, το οποίο προκύπτει όχι μόνο από τις δημόσιες πράξεις τους, αλλά και από τους δημοσιευμένους λόγους τους. Εργάζονται ανοιχτά και ομολογημένα για την κατάλυση του πολιτεύματος, και προβαίνουν σε προπαρασκευαστικές πράξεις. Βεβυλώνουν το εθνικό σύμβολο. Μαγαρίζουν τη γαλανόλευκη, την οποία φέρουν κατά τη διάπραξη των αποκρουστικών αδικημάτων τους, λησμονώντας τί πραγματικά αντιπροσωπεύει αυτή η γαλανόλευκη, ντροπιάζουν την ελληνική πολιτεία και τον ελληνικό λαό διεθνώς. Ιδιοποιούνται και βιάζουν την έννοια του έθνους και το όνομα της Ελλάδας.

Γιατί οι εισαγγελείς αδρανούν; Γιατί ο υπουργός δικαιοσύνης αδρανεί; Γιατί η κυβέρνηση αδρανεί; Γιατί ο Άρειος Πάγος αδρανεί; Γιατί η ελληνική αστυνομία αδρανεί; Γιατί οι θεσμοί που είναι ταγμένοι να προασπίζουν το δημοκρατικό μας πολίτευμα καθεύδουν μακαρίως;

Μήπως πρέπει να θυμίσουμε ή να θυμηθούμε τί λέει το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα περί εσχάτης προδοσίας (που μάλιστα προβλέπει μέχρι ισόβια κάθειρξη); Να θυμίσουμε πως αποτελεί εσχάτη προδοσία η απόπειρα (με σωματική βία, ή απειλές σωματικής βίας) μεταβολής του πολιτεύματος, ο σφετερισμός της ιδιότητας οργάνου του κράτους, η δι’ αυτών των μέσων κατάλυση, αλλοίωση ή απενεργοποίηση μόνιμη ή πρόσκαιρη του δημοκρατικού πολιτεύματος που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία, ή η κατάλυση θεμελιώδων αρχών ή θεσμών του πολιτεύματος, που ρητά περιλαμβάνουν το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης, την αρχή του πολυκομματισμού, την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, την αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και προπαντός την γενική ισχύ και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα;

Εγώ δεν είδα πέντε καραγκιόζηδες να κάνουν απλά αντιποίηση αρχής, αλλά μία μιαρή σκοτεινή συμμορία με την κεντρική καθοδήγηση του “Ηγέτη” να διαπράτει έσχατη προδοσία, να απεργάζεται απροκάλυπτα προσβολές του πολιτεύματος, να στρέφεται αποθρασυμένη κατά της δικαιοσύνης, κατά του κοινοβουλευτισμού, να απαλλοτριώνει όχι μόνο πάγκους και πραμάτειες, αλλά την αξιοπρέπεια των συνανθρώπων μας, και να ποδοπατεί, φτύνοντας μας όλους κατάμουτρα δια τηλεοράσεως, κάθε έννοια κράτους δικαίου και ατομικών δικαιωμάτων. Και είδα μια κοινωνία και μια πολιτεία παραλυμένη από το σοκ της οικονομικής κρίσης να κοιμάται όρθια και να δέχεται τις προσβολές και την ύβρη χωρίς αντίδραση. Θα περίμενα μαζικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Πάνδημη κινητοποίηση. Έμπρακτη ανάσχεση των ύπουλων σχεδίων ορισμένων επίδοξων, τυχάρπαστων, ονειροπαρμένων, ανόητων, πλην εξόχως επικίνδυνων υποκειμένων. Ας ασχοληθεί μαζί τους το κοινό ποινικό δίκαιο, ως αρμόζει. Πριν είναι πολύ αργά.

Ακούω κάποιοι να θέτουν επιπλέον θέμα πως πρέπει τάχα να τεθεί με ειδική νομοθετική ρύθμιση εκτός νόμου το συγκεκριμένο συνοθύλευμα με λεοντή κόμματος. Όμως ο νόμος δεν λειτουργεί έτσι. Η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Δεν μπορούμε να φωτογραφίζουμε (και μάλιστα αναδρομικά) όσους απλά δε μας αρέσουν, με νομοθετικές παρεμβάσεις, ούτε η όποια πρόσκαιρη πλειοψηφία επιτρέπεται να θέτει εκτός νόμου την όποια απεχθή μειοψηφία. Όμως δεν πρόκειται περί αυτού:

Η συμμετοχή στη δημοκρατική διαδικασία είναι και πρέπει να μείνει ελεύθερη σε όλους, υπό τον αυτονόητο όρο του σεβασμού των συμμετεχόντων στο Σύνταγμα και τους νόμους. Εφόσον οι πράξεις καθαυτές και οι δηλωμένες προθέσεις είναι έκνομες και ενέχουν τα χαρακτηριστικά της έσχατης προδοσίας και της σύστασης συμμορίας, δεν χρειάζεται κυβερνητική, ή νομοθετική πράξη, ή πολιτική πρωτοβουλία για την αποβολή των επίορκων προδοτών από τα ιερά έδρανα της ελληνικής βουλής. Το θέμα υπό την άποψη αυτή δεν είναι πολιτικό αλλά νομικό. Η πολιτική διάσταση αφορά τις συστημικές αποτυχίες που άνοιξαν την κερκόπορτα του κοινοβουλίου στους υπονομευτές του και μάλιστα με λαϊκή εντολή. Όμως η αποβολή των επιόρκων από το ναό της δημοκρατίας είναι αναπόδραστα αυτεπάγγελτη υπόθεση της Δικαιοσύνης και των εισαγγελέων. Δεν χρειάζονται υπερβολές σε επίπεδο πολιτικό, αλλά και δε συγχωρείται ολιγωρία σε επίπεδο νομικό. Η ιστορία βλέπει και μετρά όλους.