Η Επονείδιστη Εφεκτικότητα

Βρισκόμαστε στη χειρότερη κρίση της νεώτερης ιστορίας μας ενδεείς Ηγεσίας και μάλιστα εξ αιτίας της ένδειας αυτής. “Ηγεσία” ως αφηρημένο ουσιαστικό (με “Η” κεφαλαίο) που αφορά στην πράξη μάλλον, παρά στους πράτοντες, συνιστά η τόλμη, η πρωτοβουλία, το ισχυρό βουλητικό, η Θεμιστόκλεια διορατικότητα, η Αλεξανδρινή ορμή, η Οδύσσεια στρατηγικότητα, ο Αχίλειος ηρωισμός, η Αριστείδιος δικαιοσύνη, η Λεωνίδιος αυταπάρνηση, η Σολώνια πολιτικότητα, η Δημοσθένεια ρητορία, η Περίκλειος αίγλη και πειθώς, η Καποδίστρια διπλωματικότητα, η Βενιζέλεια λεβεντιά, με δυο λόγια η ικανότητα και το πάθος να γράφει κανείς αυτοδύναμα και με τη δική του σθεναρή υπογραφή ιστορία δια του ηγείν μάλλον παρά του ηγείσθαι ή του άγεσθαι, προπαντός με αποφασιστικότητα και βεβαίως πάντα με σύνεση, που όμως ποτέ δεν γίνεται άλλοθι ατολμίας.

Να Γίνουμε Χώρα Αλήθειας

Η 14^η Ιουλίου πρέπει στο εξής να εορτάζεται και στην Ελλάδα (ομού με τη Γαλλία) ως εθνική επέτειος, ως η εθνολυτρωτική ημέρα που τα ψέματα τελείωσαν. Αλλά ο θάνατος του ψεύδους απλώς ανοίγει το δρόμο στην (αλλά δεν εγγυάται την) γέννηση της αλήθειας. Είναι όμως μια καλή αρχή.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ!

Στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ ανά την Ελλάδα, νομίζω για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής ηπείρου ένας ευρωπαϊκός λαός σήκωσε την αστερόεσσα της Ένωσης με γνήσιο ευρω-πατριωτικό αίσθημα, με την γνώση ότι όχι απλώς υπερασπίζεται τα οικονομικά του ή άλλα συμφέροντα, αλλά διατρανώνει και προασπίζει το είναι του, την ίδια του την υπόσταση.