Η Ώρα είναι Τώρα

Τιμωροί του Χθες, Οικοδόμοι του Αύριο: Ανάταξη Τώρα!

Η προϊούσα πτώχευση του ελληνικού κράτους, ο διεθνής έλεγχος, η απώλεια εθνικής κυριαρχίας, συνθέτουν όχι απλά μια παταγώδη αποτυχία του πολιτικού μας συστήματος, αλλά μια ήττα ιστορικών διαστάσεων. Με την απόφαση της 21^ης Ιουλίου έγινε αρχή στην “συμπεφωνημένη” αθέτηση των ομολογιακών υποχρεώσεων του ελληνικού δημοσίου (με το περίφημο roll-over)
και έπεται συνέχεια με την σχεδιαζόμενη (και ενδεχομένως τώρα πια αναπόφευκτη) ελεγχόμενη, ή μερική χρεοκοπία (η οποία φαίνεται πως επισπεύδεται για τις αρχές του 2012). Ενώ η πτώχευση επί της ουσίας είναι γεγονός, η επίσημη στάση πληρωμών αναβάλλεται με τεχνητά μέσα για πιο εύθετο χρόνο, χάρη στη βοήθεια των προοδευτικά όλο και πιο δύσπιστων εταίρων μας. Όμως αν ξεφύγουμε λίγο προς στιγμή από τις κουραστικές λεπτομέρειες, η ουσία είναι μία: η Ελλάς έχει υποστεί μία παταγώδη και κολοσσιαία ήττα, μια ήττα ιστορικών διαστάσεων και με ιστορικές επιπτώσεις για το μέλλον.

Μία τέτοια ήττα δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες στο εσωτερικό. Δεν είναι δυνατό να συνεχίζουμε αμέριμνα σα να μην έχει συμβεί τίποτε. Δεν είναι δυνατό τα κόμματα εξουσίας που μας έφεραν εδώ, ή ακόμη και τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης που ομοίως εξέθρεψαν τις νοοτροπίες που οδήγησαν στην πτώση, να συνεχίζουν να πορεύονται σφυρίζοντας αδιάφορα, και στην καλύτερη περίπτωση προσπαθώντας απλά να κάνουν κάποιες μικροπροσαρμογές στην πολιτική τους, προφασιζόμενα τάχατες πως διδάχθηκαν από τα λάθη του παρελθόντος. Δεν μπορεί μετά από ένα σεισμό τόσων ρίχτερ που έχει ισοπεδώσει τις πόλεις και τα χωριά μας, εμείς να βγαίνουμε στους δρόμους με ξεσκονόπανα, φρου φρου κι αρώματα σαν να μην τρέχει τίποτε και να φτιασιδονόμαστε μπροστά στον καθρέπτη του πολιτικού μας αμοραλισμού, πασπαλίζοντας τα αποκρουστικά μας πρόσωπα με ακόμη περισσότερο λαϊκισμό, με ακόμη περισσότερες ανεύθυνες αντιπολιτευτικές ψευτοϋποσχέσεις, όταν ήταν ακριβώς αυτός ο λαϊκισμός, κι αυτή η ανευθυνότητα που έφθειραν τη δημοκρατία μας και μας οδήγησαν στην παρούσα πτώση.

Τώρα είναι η ώρα της μεγάλης ανατροπής. Τώρα είναι η ώρα ν’ αφήσουμε στην άκρη τα ξεσκονόπανα και ν’ αρπάξουμε τα φτιάρια, τις τσάπες, τους κασμάδες, τις βαριοπούλες και τ’ άλλα εργαλεία της δουλειάς, και να πιάσουμε να οικοδομήσουμε από την αρχή τη δημοκρατία που μας αξίζει, τη δημοκρατία που οι απερχόμενοι λαοπλάνοι μας στέρησαν, τη δημοκρατία του φωτός, που αρμόζει στο φωτεινό παρελθόν του έθνους μας. Τώρα είναι η ώρα για τις μεγάλες αποφάσεις. Για τη μεγάλη Ανάταξη. Τώρα είναι η ώρα για τη συθέμελη ανασυγκρότηση, τώρα που έχουν φανεί τα θεμέλια από την κατάρρευση του πρότερου σαθρού οικοδομήματος. Τώρα είναι η ώρα να πετάξουμε πέρα τη σαπίλα και τα μπάζα. Να στρέψουμε την πλάτη σε ό,τι μας πληγώνει, να πάμε μπροστά. Να χτίσουμε από την αρχή.

Δεν θα πάμε όμως παρακάτω αν δεν γυρίσουμε σελίδα ως λαός. Πρέπει να τολμήσουμε ν’ αλλάξουμε κεφάλαιο, να τραβήξουμε μια βαθειά γραμμή στην άμμο και να περάσουμε σε μια νέα εποχή. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με απλή εναλλαγή των ίδιων ένοχων παρακμιακών κομμάτων στην εξουσία. Δεν συγχωρείται άφεση αμαρτιών, όταν οι αμαρτίες είναι τέτοιες και τόσες. Δεν δικαιολογούνται άλλες ευκαιρίες στους ίδιους, που τις σκόρπισαν όσες τους δώσαμε στο παρελθόν και μας έφεραν σε τούτα. Ο λαός απαλλαγμένος από τις ψευδαισθήσεις του παρελθόντος, χειραφετημένος πια διανοητικά και ηθικά από τους αριστεροδεξιούς ψευτοδεσμούς και εξαρτήσεις πρέπει να κατέλθει τιμωρός και δημιουργός. Ως τιμωρός να μαυρίσει τους ενόχους και να τους στείλει με ένα αποφασιστικό λάκτισμα αύτανδρους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ως δημιουργός, να συστήσει νέα κόμματα εξουσίας, που θα σηματοδοτήσουν την νέα αρχή και θα φέρουν νέο οξυγόνο με νέους άφθαρτους ανθρώπους στη χειμαζόμενη δημοκρατία μας.

Είναι εξαιρετικά εύκολο να συστήσει κανείς νέα κόμματα και να συμπήξει μικρές παρέες καλοπροαίρετων ανθρώπων. Αναρίθμητα έχουν δημιουργηθεί από τη μεταπολίτευση και μετά χωρίς να φέρουν κανένα αποτέλεσμα. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο και σπάνιο να συστήσει ένας λαός ένα κόμμα εξουσίας. Το τελευταίο κόμμα εξουσίας που δημιουργήθηκε στη χώρα μας ήταν το ΠΑΣΟΚ πρίν 36 χρόνια. Κόμματα εξουσίας δεν δημιουργούνται γιατί το θέλησε κάποιος, όσο χαρισματικός κι αν είναι αυτός. Δημιουργούνται μόνο όταν οι ιστορικές συνθήκες το απαιτούν, όταν το απαιτεί ο ίδιος ο λαός. Μόνο τότε μπορούν να καρποφορήσουν σχετικές πρωτοβουλίες. Έγραφα σε προηγούμενο σημείωμα ότι μετά την πτώση έρχεται κατ’ ανάγκη η ανάταξη (το ξανασήκωμα). Όμως δεν υπάρχει κανένας αυτοματισμός. Χρειάζονται πρωτοβουλίες και προσπάθεια. Για παράδειγμα μετά την ήττα του 1897 χρειάστηκαν 14 ολόκληρα χρόνια μέχρι να γυρίσει ο λαός σελίδα και με την έλευση του Βενιζέλου να στοιχηθεί γύρω από ένα νέο εκσυγχρονιστικό κόμμα (το κόμμα των Φιλελευθέρων). Και ομοίως μετά την ήττα του 1922 πέρασαν 34 ολόκληρα άκαρπα χρόνια μέχρις ότου ο λαός (μετά την παρένθεση δικτατοριών, εξωτερικών και εσωτερικών πολέμων) να μπορέσει να γυρίσει και πάλι σελίδα με την ίδρυση νέων κομμάτων υπό νέα ισχυρή και προοδευτική ηγεσία το 1956. Το δε 1974 το γύρισμα της σελίδας ήταν άμεσο και αποφασιστικό. Η ήττα στην Κύπρο πίεσε για τις αναγκαίες ανατροπές, ο λαός απαλάχθηκε γρήγορα και εύκολα από παλαιούς δεσμούς και οργανώθηκε σε βάση σύγχρονη με τρόπο υποδειγματικό.

Δυστυχώς το πράγμα έκτοτε πήγε στραβά. Η δημοκρατία της μεταπολίτευσης, αν και σταθερή θεσμικά, αποδείχθηκε ανώριμη ουσιαστικά και τα ιστορικά κόμματα που την εδραίωσαν έχασαν στην πορεία το δρόμο τους και λησμόνησαν την αποστολή τους. Τώρα μας κληροδοτούν την παρούσα εθνική ήττα, και άσχετα από τον πρώτερο έντιμο βίο ή τις παρελθούσες δάφνες τους, είναι τώρα γι’ αυτήν ακριβώς την ιστορική ήττα που πρέπει να δικαστούν στη συνείδηση των πολιτών. Πρέπει να πληρώσουν το τίμημα της ήττας, διαφορετικά η δημοκρατία μας δεν θα ορθοποδήσει ποτέ, ούτε θεσμικά, ούτε πολύ περισσότερο ηθικά. Ως λαός πρέπει για λόγους ηθικής τάξης, αλλά και πολιτικής σκοπιμότητας να στείλουμε αυτό το μήνυμα. Ας γίνει γνωστό σε όλους απανταχού στην οικουμένη, πως σε τούτη τη χώρα του φωτός, που γέννησε και χάρισε τη δημοκρατία στον κόσμο, η δημαγωγία δεν έχει πια πέραση, και πως οι ανεύθυνοι λαοπλάνοι τιμωρούνται ανελέητα, όπως τους αξίζει, όχι μόνο από τους ακριβοδίκαιους ιστορικούς του αύριο, μα προπαντός από τους αμείλικτους και παντοδύναμους ψηφοφόρους του σήμερα.

Οι συνθήκες είναι άρα ώριμες σήμερα για τη σύσταση νέου αστικού κόμματος εξουσίας, με προοδευτικό φιλελεύθερο προσανατολισμό. Η ανάγνωση της επικαιρότητας με ιστορική ματιά αυτό δηλώνει. Σχετικές πρωτοβουλίες, διακριτικές, ή ανοιχτές είναι γι’ αυτό αναγκαίες και επιτακτικές. Το θέμα πρέπει να συζητηθεί ανοιχτά, στις πλατείες, στα καφενεία, στα σαλόνια, στους χώρους δουλειάς. Οι έντιμοι και υπεύθυνοι πολιτικοί (και ευτυχώς δεν είναι λίγοι) πρέπει να το αναλογιστούν. Οι σιωπηλοί συνειδητοποιημένοι που μέχρι τώρα απείχαν, πρέπει να προσέλθουν και να πάψουν να σιωπούν. Πρέπει να αρχίσει ένας πολυεπίπεδος εθνικός διάλογος. Ας το πάρουμε απόφαση. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για εθνική συνεννόηση με φθαρμένα και απαξιωμένα κόμματα, που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να συνεννοηθούν ούτε έχουν πια ίχνος αξιοπιστίας στο λαό. Η πολυπόθητη εθνική συνεννόηση θα γίνει πράξη με την άμεση ρηξικεύλευθη και ριζοσπαστική ανασύνταξη του πολιτικού μας συστήματος. Η καθολική κινητοποίηση προς αυτό το σκοπό είναι πλέον ζήτημα επείγουσας εθνικής ανάγκης. Η επερχόμενη ολοκλήρωση της πτώσης δεν πρέπει να μας βρει απαράσκευους. Το αύριο αρχίζει εδώ, μ’ εμάς, σήμερα. Η ώρα είναι τώρα.