Εκλογές Φόβου και Μίσους, ή Υπέρβασης και Ελπίδας;

Σε μερικά εικοσιτετράωρα η Ελλάς αναμετράται και πάλι με την ιστορία της. Οι πολίτες της καλούνται να γράψουν μια νέα σελίδα στο πολύτομο και πολύχρωμο έργο της υπερτρισχιλιετούς ιστορίας του τόπου. Σε συνθήκες ακραίας κρίσης,
ανέχειας και ανεργείας, η ανασφάλεια, ο πόνος, ο φόβος, η απώλεια, η οργή, το μίσος περισσεύουν και προσδιορίζουν τις επιλογές.

Είναι κοινός τόπος ότι για τη σημερινή πτώση ευθύνονται οι συμπεριφορές των τελευταίων δεκαετιών, το πελατειακό σύστημα, η διαφθορά, ο κρατισμός, η υπερχρέωση. Τα παλιά κόμματα εξουσίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) αλλά και τα λοιπά κόμματα της αριστεράς που σηματοδότησαν τη μεταπολίτευση και υπερακόντιζαν στα παντοειδή αιτήματα για αλόγιστες παροχές, φέρουν σήμερα την αντικειμενική ευθύνη για αυτή την καταστροφή, άσχετα από την υποτιθέμενη συνετή ή μη στάση της τελευταίας διετίας ή του τελευταίου εξαμήνου, και ανεξάρτητα από την υποτιθέμενη φιλοευρωπαϊκή ή υπεύθυνη πρόταση για το μέλλον. Οι τεράστιες παρελθούσες ευθύνες δεν είναι δυνατό να παραγράφονται ή να παραμερίζονται χάριν σε ευκαιριακή τάχα μεταμέλεια.

Ο λαός δικαιούται να αποδόσει την πολιτική ευθύνη εκεί που ανήκει. Δικαιούται να καταψηφίσει, να μαυρίσει άπαντες τους υπαίτιους. Είναι αφελές αλλά και ανάλγητο να αρνείται κανείς, και μάλιστα με επισφαλή διλήμματα, σήμερα σε ένα λαό που έχει χάσει τόσα πολλά, και πάνω από όλα έχει χάσει την εθνική του αξιοπρέπεια το δικαίωμα να θυμώνει, να αγανακτεί, και να ψηφίζει ανάλογα.

Το πρωτεύον για κάθε νέα αρχή, και άρα για κάθε εκλογές που ελπίζεται ότι θα αποτελέσουν μια νέα αρχή, έπειτα από μια τέτοια καταστροφή, είναι η αμείλικτη καταδίκη και πολιτική τιμωρία του χθές και των εκφραστών του. Είναι ηθικό καθήκον αλλά και δικαίωμα του λαού να εκφράσει την λαϊκή του ετυμηγορία και δυσφορία κατ’ αυτό τον τρόπο.

Όμως στη ζωή ενός έθνους δεν αρκεί ποτέ η καταδίκη του χθες. Απαιτείται και μια πειστική και σώφρων πρόταση για το αύριο. Άλλωστε στις εκλογές δεν καταψηφίζουμε απλά εκείνους που θέμε να διώξουμε, αλλά ψηφίζουμε προπαντός εκείνους που θέμε να μας κυβερνήσουν. Άρα ενώ θα στείλουμε μήνυμα, και μάλιστα το ηχηρό μήνυμα που χρειάζεται, πρέπει όμως να πάρουμε και απόφαση για το μέλλον, και μάλιστα τη θετική απόφαση που χρειάζεται.

Συνεπώς είναι προφανές ότι το δίλημμα σε τούτες τις εκλογές δεν είναι ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Η εύλογη απάντηση, η μόνη έγκυρη απάντηση είναι προφανώς, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΝΔ. Αλλά πέραν τούτου το δίλημμα παραμένει. Μια μερίδα συμπολιτών μας σαγηνεύεται ήδη από τις σειρήνες των πατριδοκάπηλων, φοβικών, ακραίων, φασιστικών, ή αντιδημοκρατικών δυνάμεων, που μιλούν τη γλώσσα του μίσους, και αναπαράγουν τις πολιτικές της άρνησης. Όχι στο μνημόνιο, όχι στη δανειακή σύμβαση, όχι στους ξένους, όχι στην Ευρώπη, όχι στο σύνταγμα, όχι στους νόμους, όχι σε όλα. Η χώρα μοιάζει υπνωτισμένη να διολισθαίνει στον δρόμο του εκφασισμού και της ολοκληρωτικής εκτροπής.

Ουσιώδη στοιχεία της ελληνικότητας, η αφοσίωση στη δημοκρατία, η πίστη στα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του πολίτη για πρώτη φορά αμφισβητούνται ανοικτά από νεκραναστημένες βρυκολακιασμένες κοσμοθεωρίες του ναζισμού και του φασισμού, που έχουν βρει δυστυχώς εύκολα και ανυποψίαστα θύματα, σε πληγωμένους συμπολίτες μας που παρασυρμένοι από την τύφλωση που προξενεί η οργή γίνονται προπομποί κα υποβολείς των χυδαιότερων, αντεθνικότερων και αποκρουστικότερων κοσμοθεωριών.

Ο δημοκρατικός λαός της Ελλάδας από αριστερά ως δεξιά καλείται σε εγρήγορση ηθική και πνευματική. Η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία των νοικοκυραίων Ελλήνων, που τρέφουν αγνά πατριωτικά αισθήματα, που αγανακτούν για την κατάντια του τόπου και αγωνιούν για το μέλλον των οικογενειών τους, που διατηρούν ωστόσο ανέπαφα τα δημοκρατικά ανακλαστικά τους, που ενώ θέλουν να καταψηφίσουν τα παλιά κόμματα της ήττας και παρακμής, ωστόσο αρνούνται να γίνουν τυφλά θύματα της τυφλής άρνησης και πασχίζουν με λαχτάρα ενάντια στο ρεύμα, και ενάντια στο μίζερο αρνητισμό του συρμού να αντιτάξουν μια θετική αντιπρόταση για το αύριο της πατρίδας, αυτοί οι Έλληνες και αυτές οι Ελληνίδες, που κρατούν με πίστη και αυταπάρνηση μέσα στα ενδόμυχα της ψυχής τους το λευκογάλαζο όνειρο που λέγεται Ελλάς της αξιοπρέπειας, της σωφροσύνης, της λογικής, του μέτρου, της καταδεκτικότητας, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, των ελευθεριών, των θεσμών, της ισότιμης συνεργασίας των λαών, της εξωστρέφειας και της αυτοπεποίθησης, αυτοί όλοι αναζητούν εναγωνίως, γι’ αυτό το όνειρο μια θετική διέξοδο για την ψήφο τους και επιζητούν με αυτή την ψήφο να δώσουν μια ξεκάθαρη εντολή για ευρείες μεταρρυθμίσεις, τις οποίες έχει ανάγκη ο τόπος.

Δυστυχώς, οι μεταρρυθμιστές δεν κινήθηκαν εγκαίρως. Δεν συνέπτυξαν ενιαίο, εθνικό μέτωπο ενάντια στις δυνάμεις του λαϊκισμού και της στείρας άρνησης. Έμειναν είτε κατακερματισμένοι σε μικρά κόμματα, είτε εγκλωβισμένοι στα παλιά μαντριά, πλανόμενοι πλάνην οικτρά ότι θα είναι χρησιμότεροι για τον τόπο αν αγωνισθούν να διατηρήσουν τις μεταπολιτευτικές ισορροπίες εκ των έσω.

Όμως άσχετα από την αποτυχία σύμπτυξης ενιαίου μετώπου, οι μεταρρυθμιστές υπάρχουν, μετέχουν στις εκλογές, διεκδικούν την θετική ψήφο των πολιτών. Τα κόμματα της αξιοπρέπειας, των φιλελεύθερων δημοκρατικών αξιών, των θετικών προτάσεων, που δεν βαρύνονται με ιστορικές ευθύνες για την παρούσα κρίση, κόμματα που εξαρχής έχουν τοποθετηθεί ενάντια στον κρατισμό, ενάντια στο πελατειακό σύστημα, και υπέρ των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, που δίδουν μια θετική προοπτική για το λαό και το έθνος, κόμματα που αντιστέκονται στο τυφλό μίσος, που αρνούνται το φτηνό λαϊκισμό, που αντιπαλεύουν τη μισαλλοδοξία και το φασισμό με όλες τους τις δυνάμεις, που έχουν προσελκύσει την αφρόκρεμμα των συμπολιτών μας στα ψηφοδέλτια τους, είναι τελικώς τα κόμματα που οι εθνικώς σκεπτόμενοι δημοκρατικοί πολίτες έχουν την ευκαιρία, αλλά θα έλεγα και την υποχρέωση, να στηρίξουν στις προσεχείς εκλογές.

Η Δράση, η Δημοκρατική Συμμαχία, η Δημιουργία Ξανά, έχουν κάτι να πουν. Θα ήταν καλύτερο αν το λέγαν από κοινού, όμως έστω και έτσι, λεν κάτι σωστό, δημιουργικό, θετικό. Πάνω σ’ αυτά τα (προς το παρόν) μικρά κόμματα κρέμεται τούτη τη στιγμή η αξιοπρέπεια της πατρίδας. Από την είσοδο τους στη βουλή εξαρτώνται οι ελπίδες για το μέλλον της πατρίδας μας. Η ψήφος σε αυτά είναι άλλωστε ταυτόχρονα και ψήφος τιμωρίας, αλλά και ψήφος εθνικής ανάταξης και θετικής διεξόδου. Κατ’ ανάγκη αυτά τα κόμματα θα αποτελέσουν τον πυρήνα της ελπιζόμενης δημιουργίας τελικά ενός ευρύτατου μετώπου εθνικής ανάταξης που θα σηκώσει τις βαριές ευθύνες της υπεύθυνης και συνετής διακυβέρνησης της χώρας για την υπέρβαση της παρούσης κρίσης, με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα μπροστά στα πραγματικά προβλήματα, ενός μετώπου ευθύνης που θα αποτελέσει ανάχωμα απέναντι στη λαίλαπα του φτηνού και ανέξοδου λαϊκισμού των φοβικών στρουθοκαμήλων του μίσους, και της στείρας αντίδρασης, που βλέπουν τον κόσμο με το κεφάλι θαμένο στην άμμο όχι με τα μάτια όπως πραγματικά είναι, μα με τη φαντασία όπως θα ήθελαν εκείνοι στα όνειρα τους να είναι.

Ας είναι τούτες οι εκλογές μια νέα αφετηρία για την πατρίδα μας. Και ας μπορέσουμε να συνδυάσουμε την τιμωρία του ένοχου χθες με τη θετική θεμελίωση ενός καλύτερου αύριο, βάζοντας φρένο στη διολίσθηση προς τον εκφασισμό της πατρίδας μας. Το διακύβευμα είναι τόσο μεγάλο που κανείς δε δικαιούται να απέχει ή να σιωπά. Το λευκό και η αποχή δεν είναι επιλογή. Η έκφραση του θυμού πρέπει να γίνει με θετικό τρόπο, άλλως θα ξυπνήσουμε στις 7 Μαϊου με έναν εφιάλτη. Σε μας απόκειται αν αντίθετα κάνουμε το πρώτο βήμα προς το όνειρο.