Αγαπητή Ειρήνη (Βανταράκη)
Σχετικά με την εκφρασθείσα διαφωνία στην πρόταση μου για αύξηση του ΦΠΑ στο 25%.
Να εξηγήσω. Δεν πιστεύω στους ψηλούς φόρους, το αντίθετο, η πρόταση ήταν για μείωση των φόρων συνολικά (με μόνη εξαίρεση την πρόταση για μικρή παραπέρα αύξηση του ΦΠΑ). Υψηλός συντελεστής ΦΠΑ δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη σε μεγαλύτερα έσοδα από ΦΠΑ για το δημόσιο (αφού η πίεση στην κατανάλωση μειώνει και τα φορολογικά έσοδα). Δεν στοχεύει η πρόταση στην αύξηση των εσόδων. Ούτε η πρόταση ειδικά για το ΦΠΑ πρέπει να εκτιμηθεί αποσπασματικά, αλλά ως τμήμα ενός συνολικού σχεδίου. Το συνολικό προτεινόμενο πακέτο είναι για σημαντικότατη ελάφρυνση της φορολογίας (με μείωση φόρου εισοδήματος, κατάργηση αυτοτελών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, κατάργηση φόρων μεταβιβάσεων και μείωση φόρου στις επιχειρήσεις).
Σε τί αποσκοπεί ειδικότερα ο υψηλός ΦΠΑ (για τα επόμενα 10 χρόνια):
Ένα από τα μείζονα μακροοικονομικά μας προβλήματα στην Ελλάδα είναι ότι το ΑΕΠ μας σε συντριπτικό βαθμό τροφοδοτείται και εξαρτάται από την εγχώρια ζήτηση (κατανάλωση). Γι’ αυτό η λιτότητα (που μείωσε την κατανάλωση) είχε τόση τεράστια επίτπωση στο ΑΕΠ (μεγάλη ύφεση). Αυτή η “εσωστρέφεια” οδηγεί σε υπερβολικό εμπορικό έλλειμμα (που μέχρι τώρα ετροφοδοτείτο με τον κρατικό εξωτερικό δανεισμό). Έχουμε μια μή παραγωγική εσωστρεφή οικονομία. Που δεν παράγει, δεν προσελκύει επενδύσεις και δεν εξάγει, αλλά αντιθέτως εισάγει, καταναλώνει και σπρώχνει επιχειρήσεις στην φυγή και το μαρασμό. Είναι ανάγκη επιτακτική να αντιστρέψουμε το μοντέλο. Να προσελκύσουμε επενδύσεις. Να στηρίξουμε την παραγωγή και τις εξαγωγές, και παράλληλα να μειώσουμε την εγχώρια ζήτηση (κατανάλωση) και τις εισαγωγές. Ο υψηλός ΦΠΑ πετυχαίνει ακριβώς αυτό, δηλαδή ένα ευθύ πλήγμα στην εγχώρια ζήτηση (κατανάλωση) ενώ έτσι ωθεί τις ντόπιες επιχειρήσεις να αναζητήσουν την εξαγωγική ζήτηση (αφού δεν μπορούν να ελπίζουν στην εγχώρια ζήτηση).
Επίσης ο ψηλός ΦΠΑ επιτρέπει στο δημόσιο να ισορροπήσει τα έσοδα του κάπως πιο δημιουργικά και έτσι να μειώσει την φορολογία στις επιχειρήσεις, που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την προσέλκυση (και κερδοφορία) των επενδύσεων είτε από το εξωτερικό, είτε και από το εγχώριο κεφάλαιο. Άρα η πρόταση είναι συνολική και ζυγισμένη. Και είναι μία πρόταση που είναι συνεπής προς την ανάγκη δημιουργίας εξωστρεφούς μοντέλου. Στο μέλλον το χρεοκοπημένο κράτος δεν θα μπορεί να στηρίξει (με δανεικά) την εγχώρια ζήτηση. Για τα επόμενα 10 χρόνια πρέπει να το ξεχάσουμε. Θα πορευτούμε στο μέλλον με διαρκή δημοσιονομική λιτότητα. Αν μείνουμε στο παλιό μοντέλο, η διαρκής λιτότητα θα οδηγεί σε διαρκή μείωση του ΑΕΠ και σε διαρκή μείωση του βιοτικού μας επιπέδου. Αν όμως (μέσω μεταξύ άλλων αναπτυξιακής φορολογίας) αντιστρέψουμε το μοντέλο και κάνουμε την οικονομία μας πιο εξωστρεφή, τα προβλήματα θα αρχίσουν να λύνονται. Το ΑΕΠ θα αρχίσει να αυξάνεται και πάλι. Επενδυτικές ευκαιρίες και σταθερό, προβλέψιμο, ήπιο, διεθνώς ανταγωνιστικό, δίκαιο φορολογικό σύστημα, θα οδηγήσουν σε άνθιση των εξωστρεφών δράσεων της οικονομίας (παραγωγή – εξαγωγές) ενώ οι εσωστρεφείς δράσεις (εισαγωγές – λιανεμπόριο) θα συνεχίσουν να δέχονται πίεση (ορθολογικοποίηση).
Σε τούτο βρίσκεται η λύση του προβλήματος. Άρα αυτό που οδηγεί σε εξαθλίωση των μικρομεσαίων δεν είναι τόσο ο ψηλός ΦΠΑ (από μόνος του), αλλά το εσωστρεφές, μή ανταγωνιστικό μοντέλο της οικονομίας μας, η ατολμία για μείωση του κράτους και η υπερφολόγηση χωρίς σχέδιο και χωρίς στόχους (υπό κράτος πανικού). Ο ψηλός ΦΠΑ (αν όλα τα άλλα είναι σωστά) δεν οδηγεί σε εξαθλίωση, αλλά το αντίθετο, μπορεί να υποβοηθήσει την αλλαγή (αντιστροφή) του μοντέλου ώστε να πετύχουμε την ταχεία έξοδο από την κρίση και την επάνοδο σε αναπτυξιακούς ρυθμούς (με υγιή κι όχι εικονική ανάπτυξη). Αντίθετα σε συνθήκες οριζόντιας υπερφορολόγησης, ο ψηλός ΦΠΑ πράγματι μπορεί να είναι η χαριστική βολή στην οικονομία. Η Δανία και η Σουδεία έχουν ΦΠΑ στο 25% και τα καταφέρνουν μια χαρά. Αυτό που μετρά είναι το ευρύτερο επιχειρηματικό κλίμα.
Μικρό κράτος = λιγότερη γραφειοκρατία = λιγότερη διαφθορά = λιγότεροι φόροι = καλύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον = περισσότερες παραγωγικές επενδύσεις = περισσότερες εξαγωγές = ευημερία για τον Έλληνα πολίτη.
Το άλλο που επίσης θα βοηθήσει τάχιστα στην μείωση της ανεργίας και στην ταχεία αντιστροφή του παραγωγικού μοντέλου είναι η συμπίεση του κόστους εργασίας στον ιδιωτικό τομέα με κατάργηση (ή σημαντική μείωση) κατώτατων αμοιβών και απελευθέρωση της νομοθεσίας. Αυτό θα κάνει την εγχώρια παραγωγή πολύ πιο ανταγωνιστική και πολύ πιο εξωστρεφή. Και αυτό βεβαίως θα συμβάλλει καίρια στην προσέλκυση επενδύσεων (μαζί με τη φορολογική μεταρρύθμιση και τη μείωση του κράτους) και θα ωθήσει τις εξαγωγές. Αυτό που πολλοί δεν καταλαβαίνουν είναι ότι η αναθέρμανση της οικονομίας και το άνοιγμα νέων ευκαιριών θα οδηγήσουν τελικά σε στήριξη των μεσαίων και υψηλών αμοιβών. Δεν χρειάζεται, ούτε πρόκειται όλοι να δουν τα εισοδήματα τους να μειώνονται, αν και θα υπάρξει σχετική γενικευμένη πίεση τα προσεχή χρόνια. Αυτό που έχει σημασία είναι να κάνουμε το παν για να αντιστρέψουμε το μοντέλο, διότι σε αυτή την αντιστροφή και μόνο βρίσκεται η σωτηρία της χώρας. Αυτό είναι το στοίχημα για τη χώρα. Οι πολιτικές αντιστροφής είναι ένα συνεπές και συνεκτικό παζλ, που πρέπει να εφαρμοστούν συνολικά. Σε τίτλους αυτές περιλαμβάνουν:
1. Φορολογική Μεταρρύθμιση (μείωση φόρων στην παραγωγή, αύξηση στην κατανάλωση)
2. Διοικητική Μεταρρύθμιση (Απορρύθμιση) – Δραστική Μείωση Κράτους (στην πράξη, όχι στα λόγια με ευφευρήματα τύπου εφεδρίας)
3. Τόνωση Επενδύσεων (ιδιωτικών και δημοσίων με έμφαση σε ενέργεια, λογισμικό, εμπόριο, φάρμακο, κλπ) έναντι κατανάλωσης.
4. Ενίσχυση Αποταμίευσης και απεξάρτηση από Δανεισμό
5. Απελευθέρωση Αγορών, ιδίως της αγοράς εργασίας
6. PSI κούρεμα χρέους (έχει νόημα μόνο αν γίνουν τα υπόλοιπα).
7. Σταθερός και αταλάντευτος ευρωπαϊκός προσανατολισμός
Για να καταστεί δυνατή η εφαρμογή των άνω, χρειάζεται ανασύνταξη σε θεσμικό και ιδεολογικό επίπεδο:
1. Ανασυγκρότηση του Πολιτικού Προσωπικού (οι προοδευτικές δυνάμεις των προθύμων να έρθουν στο προσκήνειο – οι υπαίτιοι της ήττας και παλαιοκομματικοί εκπρόσωποι του λαϊκισμού και της παρακμής να παν σπίτια τους – δημιουργία μετώπου εντάντια στο λαϊκισμό)
2. Θεσμική Ανασύνταξη (νέο σύνταγμα, όχι απλώς αναθεώρηση του υπάρχοντος)
3. Πνευματική Αναγέννηση (νέες ιδέες ελευθερίας, ορθολογισμού δημιουργίας, ευθύνης, πρωτοβουλίας, αξιοκρατίας να παραμερίσουν τις νοοτροπίες της ήττας, της παρακμής, της αρπαχτής, της συναλλαγής, της ατέρμονης διεκδίκησης, της διαφθοράς, της ήσσονος προσπάθειας, των εύκολων λύσεων).
Η πνευματική αναγέννηση θα γίνει αν επιτύχουμε τα άλλα δυο, την Πολιτική Ανασυγκρότηση και την Πολιτειακή Ανασύνταξη, οι νέες αυτές ιδέες, ο διαφωτισμός, θα σαρρώσουν τη χώρα και σαν Ηράκλειοι χείμαροι θα καθαρίσουν τους σταύλους του Αυγεία, εντός των οποίων ασφυκτιούμε όλοι σήμερα. Ας φέρουμε το αναγκαίο οξυγόνο στη χώρα μας, στην νέα Ελλάδα που θα αναδειχθεί τα προσεχή χρόνια από τις στάχτες της παλιάς που εδώ πεθαίνει. Να γιορτάσουμε την ανοικοδόμηση, να μην κλαίμε για την κατάρρευση!
Αυτό είναι το συνολικό σχέδιο για την Εθνική Ανάταση, και μέσα εκεί ο ψηλός ΦΠΑ στο 25% έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο να παίξει. Αλλά πρέπει επιτέλους κάποιος να επικοινωνήσει στο λαό μας αυτή την μεγάλη εικόνα. Το πού θέμε, που πρέπει να πάμε, πώς και γιατί. Να αποκτήσουμε μπούσουλα, ειρμό, πίστη και εγκαρτέριση. Για να ανταπεξέλθουμε τη μακρά νύχτα της μετάβασης με κουράγιο και αξιοπρέπεια, παρά τον πόνο, γιατί θα καταλάβουμε πως ο πόνος σήμερα είναι επένδυση για το αύριο, κι όχι απλώς υπενθύμιση της παρακμής του χθες.
Δυστυχώς, όσο τις τύχες μας εξακολουθούν να διαχειρίζονται οι πρωταίτιοι της ήττας, θα συνεχίσουμε να απέχουμε από μια τέτοια εικόνα. Θα συνεχίσουμε να τρωγόμαστε, και να υπεραναλύουμε τα μικρά, αντί να μένουμε ακλόνητα προσηλωμένοι στα μεγάλα.
Θερμούς Χαιρετισμούς,
Σχετικά με την εκφρασθείσα διαφωνία στην πρόταση μου για αύξηση του ΦΠΑ στο 25%.
Να εξηγήσω. Δεν πιστεύω στους ψηλούς φόρους, το αντίθετο, η πρόταση ήταν για μείωση των φόρων συνολικά (με μόνη εξαίρεση την πρόταση για μικρή παραπέρα αύξηση του ΦΠΑ). Υψηλός συντελεστής ΦΠΑ δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη σε μεγαλύτερα έσοδα από ΦΠΑ για το δημόσιο (αφού η πίεση στην κατανάλωση μειώνει και τα φορολογικά έσοδα). Δεν στοχεύει η πρόταση στην αύξηση των εσόδων. Ούτε η πρόταση ειδικά για το ΦΠΑ πρέπει να εκτιμηθεί αποσπασματικά, αλλά ως τμήμα ενός συνολικού σχεδίου. Το συνολικό προτεινόμενο πακέτο είναι για σημαντικότατη ελάφρυνση της φορολογίας (με μείωση φόρου εισοδήματος, κατάργηση αυτοτελών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, κατάργηση φόρων μεταβιβάσεων και μείωση φόρου στις επιχειρήσεις).
Σε τί αποσκοπεί ειδικότερα ο υψηλός ΦΠΑ (για τα επόμενα 10 χρόνια):
Ένα από τα μείζονα μακροοικονομικά μας προβλήματα στην Ελλάδα είναι ότι το ΑΕΠ μας σε συντριπτικό βαθμό τροφοδοτείται και εξαρτάται από την εγχώρια ζήτηση (κατανάλωση). Γι’ αυτό η λιτότητα (που μείωσε την κατανάλωση) είχε τόση τεράστια επίτπωση στο ΑΕΠ (μεγάλη ύφεση). Αυτή η “εσωστρέφεια” οδηγεί σε υπερβολικό εμπορικό έλλειμμα (που μέχρι τώρα ετροφοδοτείτο με τον κρατικό εξωτερικό δανεισμό). Έχουμε μια μή παραγωγική εσωστρεφή οικονομία. Που δεν παράγει, δεν προσελκύει επενδύσεις και δεν εξάγει, αλλά αντιθέτως εισάγει, καταναλώνει και σπρώχνει επιχειρήσεις στην φυγή και το μαρασμό. Είναι ανάγκη επιτακτική να αντιστρέψουμε το μοντέλο. Να προσελκύσουμε επενδύσεις. Να στηρίξουμε την παραγωγή και τις εξαγωγές, και παράλληλα να μειώσουμε την εγχώρια ζήτηση (κατανάλωση) και τις εισαγωγές. Ο υψηλός ΦΠΑ πετυχαίνει ακριβώς αυτό, δηλαδή ένα ευθύ πλήγμα στην εγχώρια ζήτηση (κατανάλωση) ενώ έτσι ωθεί τις ντόπιες επιχειρήσεις να αναζητήσουν την εξαγωγική ζήτηση (αφού δεν μπορούν να ελπίζουν στην εγχώρια ζήτηση).
Επίσης ο ψηλός ΦΠΑ επιτρέπει στο δημόσιο να ισορροπήσει τα έσοδα του κάπως πιο δημιουργικά και έτσι να μειώσει την φορολογία στις επιχειρήσεις, που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την προσέλκυση (και κερδοφορία) των επενδύσεων είτε από το εξωτερικό, είτε και από το εγχώριο κεφάλαιο. Άρα η πρόταση είναι συνολική και ζυγισμένη. Και είναι μία πρόταση που είναι συνεπής προς την ανάγκη δημιουργίας εξωστρεφούς μοντέλου. Στο μέλλον το χρεοκοπημένο κράτος δεν θα μπορεί να στηρίξει (με δανεικά) την εγχώρια ζήτηση. Για τα επόμενα 10 χρόνια πρέπει να το ξεχάσουμε. Θα πορευτούμε στο μέλλον με διαρκή δημοσιονομική λιτότητα. Αν μείνουμε στο παλιό μοντέλο, η διαρκής λιτότητα θα οδηγεί σε διαρκή μείωση του ΑΕΠ και σε διαρκή μείωση του βιοτικού μας επιπέδου. Αν όμως (μέσω μεταξύ άλλων αναπτυξιακής φορολογίας) αντιστρέψουμε το μοντέλο και κάνουμε την οικονομία μας πιο εξωστρεφή, τα προβλήματα θα αρχίσουν να λύνονται. Το ΑΕΠ θα αρχίσει να αυξάνεται και πάλι. Επενδυτικές ευκαιρίες και σταθερό, προβλέψιμο, ήπιο, διεθνώς ανταγωνιστικό, δίκαιο φορολογικό σύστημα, θα οδηγήσουν σε άνθιση των εξωστρεφών δράσεων της οικονομίας (παραγωγή – εξαγωγές) ενώ οι εσωστρεφείς δράσεις (εισαγωγές – λιανεμπόριο) θα συνεχίσουν να δέχονται πίεση (ορθολογικοποίηση).
Σε τούτο βρίσκεται η λύση του προβλήματος. Άρα αυτό που οδηγεί σε εξαθλίωση των μικρομεσαίων δεν είναι τόσο ο ψηλός ΦΠΑ (από μόνος του), αλλά το εσωστρεφές, μή ανταγωνιστικό μοντέλο της οικονομίας μας, η ατολμία για μείωση του κράτους και η υπερφολόγηση χωρίς σχέδιο και χωρίς στόχους (υπό κράτος πανικού). Ο ψηλός ΦΠΑ (αν όλα τα άλλα είναι σωστά) δεν οδηγεί σε εξαθλίωση, αλλά το αντίθετο, μπορεί να υποβοηθήσει την αλλαγή (αντιστροφή) του μοντέλου ώστε να πετύχουμε την ταχεία έξοδο από την κρίση και την επάνοδο σε αναπτυξιακούς ρυθμούς (με υγιή κι όχι εικονική ανάπτυξη). Αντίθετα σε συνθήκες οριζόντιας υπερφορολόγησης, ο ψηλός ΦΠΑ πράγματι μπορεί να είναι η χαριστική βολή στην οικονομία. Η Δανία και η Σουδεία έχουν ΦΠΑ στο 25% και τα καταφέρνουν μια χαρά. Αυτό που μετρά είναι το ευρύτερο επιχειρηματικό κλίμα.
Μικρό κράτος = λιγότερη γραφειοκρατία = λιγότερη διαφθορά = λιγότεροι φόροι = καλύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον = περισσότερες παραγωγικές επενδύσεις = περισσότερες εξαγωγές = ευημερία για τον Έλληνα πολίτη.
Το άλλο που επίσης θα βοηθήσει τάχιστα στην μείωση της ανεργίας και στην ταχεία αντιστροφή του παραγωγικού μοντέλου είναι η συμπίεση του κόστους εργασίας στον ιδιωτικό τομέα με κατάργηση (ή σημαντική μείωση) κατώτατων αμοιβών και απελευθέρωση της νομοθεσίας. Αυτό θα κάνει την εγχώρια παραγωγή πολύ πιο ανταγωνιστική και πολύ πιο εξωστρεφή. Και αυτό βεβαίως θα συμβάλλει καίρια στην προσέλκυση επενδύσεων (μαζί με τη φορολογική μεταρρύθμιση και τη μείωση του κράτους) και θα ωθήσει τις εξαγωγές. Αυτό που πολλοί δεν καταλαβαίνουν είναι ότι η αναθέρμανση της οικονομίας και το άνοιγμα νέων ευκαιριών θα οδηγήσουν τελικά σε στήριξη των μεσαίων και υψηλών αμοιβών. Δεν χρειάζεται, ούτε πρόκειται όλοι να δουν τα εισοδήματα τους να μειώνονται, αν και θα υπάρξει σχετική γενικευμένη πίεση τα προσεχή χρόνια. Αυτό που έχει σημασία είναι να κάνουμε το παν για να αντιστρέψουμε το μοντέλο, διότι σε αυτή την αντιστροφή και μόνο βρίσκεται η σωτηρία της χώρας. Αυτό είναι το στοίχημα για τη χώρα. Οι πολιτικές αντιστροφής είναι ένα συνεπές και συνεκτικό παζλ, που πρέπει να εφαρμοστούν συνολικά. Σε τίτλους αυτές περιλαμβάνουν:
1. Φορολογική Μεταρρύθμιση (μείωση φόρων στην παραγωγή, αύξηση στην κατανάλωση)
2. Διοικητική Μεταρρύθμιση (Απορρύθμιση) – Δραστική Μείωση Κράτους (στην πράξη, όχι στα λόγια με ευφευρήματα τύπου εφεδρίας)
3. Τόνωση Επενδύσεων (ιδιωτικών και δημοσίων με έμφαση σε ενέργεια, λογισμικό, εμπόριο, φάρμακο, κλπ) έναντι κατανάλωσης.
4. Ενίσχυση Αποταμίευσης και απεξάρτηση από Δανεισμό
5. Απελευθέρωση Αγορών, ιδίως της αγοράς εργασίας
6. PSI κούρεμα χρέους (έχει νόημα μόνο αν γίνουν τα υπόλοιπα).
7. Σταθερός και αταλάντευτος ευρωπαϊκός προσανατολισμός
Για να καταστεί δυνατή η εφαρμογή των άνω, χρειάζεται ανασύνταξη σε θεσμικό και ιδεολογικό επίπεδο:
1. Ανασυγκρότηση του Πολιτικού Προσωπικού (οι προοδευτικές δυνάμεις των προθύμων να έρθουν στο προσκήνειο – οι υπαίτιοι της ήττας και παλαιοκομματικοί εκπρόσωποι του λαϊκισμού και της παρακμής να παν σπίτια τους – δημιουργία μετώπου εντάντια στο λαϊκισμό)
2. Θεσμική Ανασύνταξη (νέο σύνταγμα, όχι απλώς αναθεώρηση του υπάρχοντος)
3. Πνευματική Αναγέννηση (νέες ιδέες ελευθερίας, ορθολογισμού δημιουργίας, ευθύνης, πρωτοβουλίας, αξιοκρατίας να παραμερίσουν τις νοοτροπίες της ήττας, της παρακμής, της αρπαχτής, της συναλλαγής, της ατέρμονης διεκδίκησης, της διαφθοράς, της ήσσονος προσπάθειας, των εύκολων λύσεων).
Η πνευματική αναγέννηση θα γίνει αν επιτύχουμε τα άλλα δυο, την Πολιτική Ανασυγκρότηση και την Πολιτειακή Ανασύνταξη, οι νέες αυτές ιδέες, ο διαφωτισμός, θα σαρρώσουν τη χώρα και σαν Ηράκλειοι χείμαροι θα καθαρίσουν τους σταύλους του Αυγεία, εντός των οποίων ασφυκτιούμε όλοι σήμερα. Ας φέρουμε το αναγκαίο οξυγόνο στη χώρα μας, στην νέα Ελλάδα που θα αναδειχθεί τα προσεχή χρόνια από τις στάχτες της παλιάς που εδώ πεθαίνει. Να γιορτάσουμε την ανοικοδόμηση, να μην κλαίμε για την κατάρρευση!
Αυτό είναι το συνολικό σχέδιο για την Εθνική Ανάταση, και μέσα εκεί ο ψηλός ΦΠΑ στο 25% έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο να παίξει. Αλλά πρέπει επιτέλους κάποιος να επικοινωνήσει στο λαό μας αυτή την μεγάλη εικόνα. Το πού θέμε, που πρέπει να πάμε, πώς και γιατί. Να αποκτήσουμε μπούσουλα, ειρμό, πίστη και εγκαρτέριση. Για να ανταπεξέλθουμε τη μακρά νύχτα της μετάβασης με κουράγιο και αξιοπρέπεια, παρά τον πόνο, γιατί θα καταλάβουμε πως ο πόνος σήμερα είναι επένδυση για το αύριο, κι όχι απλώς υπενθύμιση της παρακμής του χθες.
Δυστυχώς, όσο τις τύχες μας εξακολουθούν να διαχειρίζονται οι πρωταίτιοι της ήττας, θα συνεχίσουμε να απέχουμε από μια τέτοια εικόνα. Θα συνεχίσουμε να τρωγόμαστε, και να υπεραναλύουμε τα μικρά, αντί να μένουμε ακλόνητα προσηλωμένοι στα μεγάλα.
Θερμούς Χαιρετισμούς,
Παναγιώτης
No comments:
Post a Comment