Έκκληση Για Εθνικό Μέτωπο Ελευθερίας Ενάντια Στο Λαϊκισμό

Η προοπτική εκλογών παραδοσιακά παραλύει κάθε κυβερνητική δράση. Παραδόξως τούτη η κυβέρνηση χάρη στη επιμονή και το κύρος του πρωθυπουργού ήδη παρουσιάζει σημαντικότατο έργο
με δύο χειροπιαστές επιτυχίες, τη διασφάλιση της 6^ης δόσης και την κατάργηση του καμποτάζ. Όμως είναι επίσης ευδιάκριτες οι διαλυτικές τάσεις, και όσο οι εκλογές πλησιάζουν τόσο θα ρίχνουν τη σκιά τους βαριά και θα αποσταθεροποιούν την κυβερνητική συνοχή. Η ΝΔ αντιπολιτεύεται εαυτήν, στο ΠΑΣΟΚ αλληλοσπαράσσονται, υπουργοί του ΛΑΟΣ δυναμιτίζουν την σαφή στόχευση της κυβέρνησης υπονοώντας (όπως στην περίπτωση των ταξί) ότι μπορούν τάχα να επιχειρηθούν φιλολαϊκές “διορθώσεις” πέραν των δυνατοτήτων και της εντολής αυτής της κυβέρνησης και ο αρχηγός τους απειλεί ήδη με αποχώρηση από αυτήν. Είναι σαφές πως (όπως άλλωστε διδάσκει η ιστορική εμπειρία από άλλα αντίστοιχα εγχειρήματα) στα πλαίσια της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας αυτό το εγχείρημα δεν μπορεί να έχει μέλλον, ακόμη κι αν για λόγους ανάγκης ή σκοπιμότητας παραταθεί ο βίος της, ακόμη κι αν κατορθώσει να παρουσιάσει κάποιο έργο. Είναι λίαν πιθανό άλλωστε το θέμα της διάρκειας της θητείας της κυβερνήσεως καθαυτό να αποτελέσει πεδίο αντιπαράθεσης και να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς λόγους. Το ΠΑΣΟΚ φοβούμενο τη συντριβή θα επιδιώξει την παράταση προφασιζόμενο εθνικούς λόγους, και έχοντας την κοινοβουλευτική δύναμη να αποτρέψει τις εκλογές, η ΝΔ επείγεται να προσέλθει στις κάλπες το συντομότερο προτού φθαρεί από τη συμμετοχή στην διακυβέρνηση, αλλά θα δυσκολευτεί να αποχωρήσει μονομερώς (αν τεθεί προ τετελεσμένων) χωρίς να εκτεθεί ή να κατηγορηθεί για εθνική υπονόμευση και καιροσκοπισμό.

Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα που συνολικά ενέχεται για την παρούσα εθνική ήττα με τη διαχρονική διαπαραταξιακή άφρονη δημοσιονομική διαχείρηση και για την κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, έχει προσμετρήσει το ζην. Η προσεχής πολιτική σύγκρουση δεν θα είναι και δεν μπορεί να είναι άλλη μία παραδοσιακή σύγκρουση ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά, ή τους μπλέ και τους πράσινους. Αναδιανεμητικά δήθεν διλήμματα σε περίοδο απόλυτης οικονομικής ανέχειας είναι απλώς εκτος τόπου και χρόνου. Η παραδοσιακή ρητορεία θα εκληφθεί απλώς ως κοροϊδεία από νοήμονες πολίτες.

Το πολιτικό διακύβευμα αντιθέτως θα είναι ανάμεσα στο λαϊκισμό και την υπευθυνότητα. Ανάμεσα στη λογική και την ουτοπία. Ανάμεσα στο ρεαλισμό και το ρομαντισμό. Η σύγκρουση τελικά θα είναι ανάμεσα στον κρατισμό και το φιλελευθερισμό. Ανάμεσα στον ψευδεπίγραφο επαρχιώτικο εθνικισμό και στον ευρωπαϊσμό. Ανάμεσα στη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία, το ρατσισμό και τα οικουμενικά ουμανιστικά ιδεώδη. Ανάμεσα στο σκοτάδι και το φώς. Ανάμεσα στην αντίδραση των κατεστημένων (κεκτημένων) συμφερόντων των λίγων και την πρόοδο για τους πολλούς. Ανάμεσα στη συντήρηση του μεταπολιτευτικού φαύλου συστήματος νομής της εξουσίας, και στην ριζική του αλλαγή. Τελικά το δίλημμα θα είναι σχηματικά ένα μαύρο ή άσπρο, όπου το μαύρο εκφράζουν οι εκπρόσωποι του άθλιου κατεστημένου, οι γνωστοί γαλαζοπράσινοι και φαιοκόκκινοι κομματάρχες, οι ακραίοι συνδικαλιστές, οι κρατοδίαιτοι ψευτο-επιχειρηματίες, οι επιδοτούμενοι μεγαλο-ψευτο-αγρότες, οι φαύλοι φοιτητοπατέρες, όλες εκείνες οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης που γνωρίσαμε όλα τούτα τα χρόνια καλά και που ζήσαμε στο πετσί μας, και που όλες μαζί συνολικά εκφράζονται με τον ένα ή άλλο τρόπο μέσα από τα υφιστάμενα κόμματα της παρακμής και της πτώσης.

Στον αντίποδα οι άλλες δυνάμεις της προόδου, της αλλαγής, της φιλελεύθερης διανόησης, της επανάστασης που έχει τόση ανάγκη ο τόπος είναι οι δυνάμεις όσων απείχαν αξιοπρεπώς κατά την προηγούμενη περίοδο, όσοι με το κεφάλι ψηλά έκαμαν το καθήκον τους, πλήρωναν τους φόρους τους, εργάζονταν σκληρά για ένα τίμιο μεροκάματο, δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά αβοήθητοι και μεγαλουργούσαν στις διεθνείς αγορές αυτόνομοι χωρίς να περιμένουν το φαύλο κράτος να τους πάρει από το χεράκι. Είναι όλοι οι σιωπηλοί συνειδητοποιημένοι, όσοι με ακεραιότητα επιβίωσαν όλα τούτα τα χρόνια χωρίς να χρωστούν τίποτε σε κανέναν, παρά το σύστημα, ενάντια στο σύστημα, κι όχι χάρη στο σύστημα. Όλοι τούτοι που διψούν για τη μεγάλη αλλαγή, που λαχταρούν να εργαστούν σκληρά και να ματώσουν για την Ανάταξη της πατρίδας για την αποκατάσταση της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Όσοι παίρνουν προσωπικά το κάθε χαστούκι που έχει δεχτεί η χώρα μας τους τελευταίους μήνες, όσοι κοκκινίζουν από ντροπή για το κατάντημα αυτής της χώρας, όσοι θεωρούν τη διαπομευόμενη Ελλάδα ως μάνα κι αδερφή και είναι έτοιμοι με πάθος να προτάξουν τα στήθη τους για τα ιδανικά τους μάλλον παρά για τη βολή τους.

Όλοι τούτοι είναι σήμερα πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Όλοι τούτοι δικαιούνται να εκφραστούν πολιτικά, αλλά αδυνατούν υπό την παρούσα αναχρονιστική και ξεπερασμένη σύνθεση των πολιτικών μας δυνάμεων. Λαχταρούν να προσέλθουν στην κάλπη για να ψηφίσουν επιτέλους κάτι θετικό, γιατί το πιστεύουν κι όχι για να μαυρίσουν όλα τα παλιά γνωστά ανακυκλωμένα αρνητικά που μας κληροδοτεί η περίοδος που εδώ τελειώνει.

Έχουν ιερό καθήκον όσοι πιστεύουν σε αυτό το όραμα της εθνικής Ανάταξης, όσοι πιστεύουν σε αυτή τη φιλελεύθερη επανάσταση, όσοι εμπνέονται από τον πόθο της ανατροπής των κακώς κειμένων, να αναλάβουν πρωτοβουλίες για τη δημιουργία νέου κόμματος εξουσίας. Έχουν καθήκον όσοι ήδη βρίσκονται σε μοναχικούς παράλληλους δρόμους που οδηγούν σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά που εξ αιτίας της μοναχικότητας κινδυνεύουν να καταλήξουν σε παράλληλα αδιέξοδα, έχουν καθήκον να υπερβούν αυτή τη μοναχικότητα, να συντονιστούν, να παραμερίσουν προσωπικές επιδιώξεις για το εθνικό καλό.

Έχει καθήκον ο Μάνος και οι συνοδοιπόροι της Δράσης, έχει καθήκον η Ντόρα και οι συνοδοιπόροι της Δημοκρατικής Συμμαχίας, έχουν καθήκον οι Φλωρίδης και Δοξιάδης και οι συνοδοιπόροι του Κοινωνικού Συνδέσμου, έχουν καθήκον οι πολλοί αξιόλογοι συμπολίτες μας της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, έχουν προπαντός καθήκον οι γνωστοί και επώνυμοι φιλελεύθεροι της Νέας Δημοκρατίας, που καμία θέση δεν έχουν σε ένα παλαιοδεξιό εθνικιστικό αντιευρωπαϊκό ακραία λαϊκίστικο απαξιωμένο κόμμα, έχουν καθήκον οι προοδευτικοί φιλελεύθεροι ευρωπαϊστές του ΠΑΣΟΚ, επίσης γνωστοί και επώνυμοι που φλέγονται από πατριωτικό οίστρο και που ασφυκτιούν όλα αυτά τα χρόνια μέσα σ’ ένα κόμμα κρατικίστικο, αναχρονιστικό, παρακμιακό, τελειωμένο, έχουν καθήκον οι προοδευτικοί και γνήσια φιλελεύθεροι της αριστεράς που με αξιοπρέπεια και προσωπικό κόστος έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από τις ακρότητες των πολλών λαϊκιστών του αριστερού χώρου, άνθρωποι όπως ο Ανδρουλάκης και ο Κουβέλης. Έχουν καθήκον όλοι αυτοί, και όλοι εμείς που τα ίδια πρεσβεύουμε, να προσέλθουμε όλοι να δώσουμε τα χέρια και με όρκο ιερό να πάρουμε τη μεγάλη εθνική πρωτοβουλία που οι στιγμές επιβάλουν, ώστε ο δημοκρατικός λαός της Ελλάδας που διέρχεται αυτή τη μεγάλη δοκιμασία να έχει επιτέλους μια θετική γνήσια επιλογή στις επερχόμενες εκλογές, να έχει ένα γνήσιο και ελπιδοφόρο λόγο να προσέλθει στις κάλπες.

Η χώρα έχει άξιο πρωθυπουργό, που μπορεί να συνεχίσει το έργο του και μετά τις εκλογές επικεφαλής και εκλεγμένος αρχηγός μιας νέας εκλεγμένης ισχυρής μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης με τη θετική, συντριπτικά πλειοψηφική στήριξη του Ελληνικού λαού, πλαισιωμένος από την αφρόκρεμα της πολιτικής, πνευματικής και επιχειρηματικής μας τάξης.

Δεν είναι ώρα για αδράνεια, για υπολογισμούς, για καιροσκοπισμούς. Είναι η ώρα για τη σύμπηξη νέου εθνικού μετώπου σωτηρίας ενάντια στο λαϊκισμό, για να ελευθερώσουμε τη χώρα μας από το γύψο της παρακμής για να σπάσουμε τα κρατικίστικα δεσμά της υπανάπτυξης, της φαυλοκρατίας και της διαφθοράς. Ας μην λακτίσουμε την τελευταία μας ευκαιρία. Ας μην προδώσουμε το συλλογικό μας πεπρωμένο, αλλά ας πιστέψουμε εμπράκτως σε αυτό.