Παίγνια

Γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Μπορούσε η κυβέρνηση να κάνει διαφορετικό χειρισμό για να αποφευχθεί το “αδιέξοδο” με τους δανειστές; Μπορούσαν οι δανειστές να διευκολύνουν την κυβέρνηση, προπαντός αν φοβούνται το ΣΥΡΙΖΑ; Μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να χαράξει διαφορετική στρατηγική, ή να επιλέξει το δρόμο της συναίνεσης που τόσοι υποδεικνύουν; Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος εκτροχιασμού κι αν όντως έτσι είναι τότε γιατί όλοι τραβούν το σκοινί, αντί να κάνουν κατάλληλους αποφευκτικούς χειρισμούς;

Παγκοσμιοποίηση και Αριστερά

Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, σε συνθήκες ευρυνόμενης παγκοσμιοποίησης, ενώ οι διαφορές αναπτυγμένου και αναπτυσσόμενου κόσμου έχουν μειωθεί (βλπ. Κινεζική απογείωση) αντιθέτως οι κοινωνικές αντιθέσεις στο εσωτερικό των ανεπτυγμένων κοινωνιών έχουν ενταθεί δραματικά, και συνεχίζουν να εντείνονται. Οι υπερ-πλούσιοι γίνονται πλουσιώτεροι και οι φτωχοί φτωχώτεροι, ενώ και η ίδια η μεσαία τάξη είτε βρίσκεται σε στασιμότητα, είτε οδηγείται σε φτωχοποίηση. 

Ατομοκεντρισμός και το Κοινό Καλό

Συγχωρείται κανείς να εκλάβει τον τίτλο ως μετερχόμενο αξιακά αντίθετες και αλληλοαποκλειόμενες έννοιες. Όμως θα προσπαθήσω να προτείνω ότι όχι μόνο δεν είναι αντίθετες αλλά υπηρετούν και προϋποθέτουν η μία την άλλη. Αρκεί βεβαίως να αντιπαραβάλει κανείς τον ατομοκεντρισμό απέναντι στον ατομικισμό, ή το κοινό καλό απέναντι στις κολεκτιβιστικές αντιλήψεις. Στο τέλος το ερώτημα αφορά το τί κοινωνία θέλουμε, ή τί πρότυπο ζωής επιλέγουμε, ή με άλλα λόγια στη βάση ποιων αξιών θεμελιώνουμε το οικοδόμημα της ύπαρξης μας.

Εκλογικά Συμπεράσματα και Μετεκλογικές Προοπτικές

Πέρα από τα μύρια όσα στενά και αντιφατικά κομματικά μηνύματα υποτίθεται στέλνουν τούτες οι κάλπες, ίσως αν μπορούσε κανείς να δει από μακριά τη μεγάλη εικόνα θα συμπέραινε ότι τούτες οι πολυεπίπεδες εκλογές θα αποτελέσουν ορόσημο και σημείο καμπής τόσο σε Ευρώπη, όσο και σε Ελλάδα. Η παλίρροια του φόβου, του μίσους, του θυμού που κόντεψε να πνίξει την ήπειρο και τη χώρα μας μετά την κρίση, φαίνεται πως έχει φτάσει στο υψηλότερο σημείο της. Από δω και πέρα τα νερά της οργής θα αποτραβηχτούν, ο αδιέξοδος θυμός θα ξεθυμάνει, και η ζωή θα ξαναπάρει το δρόμο της.

Οι κίνδυνοι από την άμεση εκλογή ΠτΔ

Ο θεσμός του ΠτΔ, που οραματίστηκε και υλοποίησε ο συνταγματικός νομοθέτης του ’75 έχει καταξιωθεί ως ο πλεόν πετυχημένος πολιτειακός θεσμός της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας.

Όχι στα φαραωνικά έργα! Ναι στις έξυπνες επενδύσεις

Η Ελλάδα εξερχόμενη της κρίσης χρειάζεται έξυπνες επενδύσεις. Τα χρήματα του ελληνικού λαού δεν περισσεύουν. Κάθε επένδυση πρέπει να δικαιολογείται πλήρως. Χρειάζονται μελέτες σκοπιμότητας προτού προχωρήσει το καθετί. Και πρέπει να βλέπουμε πάντα τη μεγάλη εικόνα. Να θέτουμε στρατηγικές προτεραιότητες και οι παρεμβάσεις μας να τις υπηρετούν. Και να σεβόμαστε το περιβάλλον.

Η Κρήτη του 1930 σε σπάνιο φιλμ-ντοκουμέντο - Thessaloniki Arts and Culture

Η Κρήτη του 1930 σε σπάνιο φιλμ-ντοκουμέντο - Thessaloniki Arts and Culture

ἀρχὴ γὰρ ὄντως τοῦ νικᾶν τὸ θαρρεῖν

Η κρίση στην Ουκρανία θυμίζει τη δυσάρεστη αλήθεια ότι στη διεθνή αρρένα το δίκαιο το υπερασπίζεται κανείς με τα όπλα, και την ειρήνη την επιβάλλει με την αξιόπιστη αποτρεπτική ισχύ που καθορίζεται όχι μόνο από τον διαθέσιμο οπλισμό, αλλά προπαντός από το φρόνημα και την ετοιμότητα και βούληση άμεσης απάντησης στην οποιαδήποτε πρόκληση. Η χλιαρή αντίδραση της Δύσης απέναντι στον ρωσικό επεκτατισμό, που 

ἀρχὴ γὰρ ὄντως τοῦ νικᾶν τὸ θαρρεῖν

 ὃ δὴ καὶ Πίνδαρος οὐ κακῶς ἔοικε συνιδὼν ἐπὶ τῆς ἐν Ἀρτεμισίῳ μάχης εἰπεῖν:

ὅθι παῖδες Ἀθαναίωνἐβάλοντο φαεννὰν
κρηπῖδ᾽ ἐλευθερίας:

(11) Bergk, Frag. 77.

ἀρχὴ γὰρ ὄντως τοῦ νικᾶν τὸ θαρρεῖν.




Πλούταρχου, Θεμιστοκλής

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A2008.01.0074%3Achapter%3D8%3Asection%3D2

Ισχνή Κεφαλαιοποίηση – Ισχνές Αμοιβές – Ψηλή Ανεργία

Η υψηλότατη ανεργία είναι ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Το πολιτικό μας σύστημα δε δίνει πειστικές απαντήσεις. Ούτε από την αριστερά ούτε από τη δεξιά. Ούτε η τεχνητή αύξηση των αμοιβών (με νομοθετική παρέμβαση) που ευαγγελίζεται η αριστερά, ούτε οι αμαρτωλές προσλήψεις στο δημόσιο αποτελούν λύση. Αλλά ούτε και είναι ανεκτό να περιμένουμε απλώς να αυξηθεί σταδιακά το ΑΕΠ για να απορροφηθούν οι άνεργοι, όπως περίπου ισχυρίζεται η δεξιά, διότι αυτό θα απαιτήσει πολλές δεκαετίες!

Ας αφήσουμε επιτέλους το παραμύθι για τη “ζήτηση”!

Οικονομολόγοι της αριστεράς, που έχουν επιστρατευτεί για να προσδώσουν (με επίκληση της αυθεντίας του Κέυνς) επίφαση επιστημονικοφάνειας στον αριστερό λαϊκισμό, ισχυρίζονται πως το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η “ασθενής ζήτηση”. Η προπαγάνδα γύρω από το παραμύθι της ζήτησης πρέπει να σταματήσει. Δημιουργεί σύγχυση στο λαό και ρήγμα στην αναγκαία εθνική ενότητα πίσω από την απαιτούμενη προσπάθεια για ανόρθωση.

Συναγερμός απέναντι στην Περιφερειακή Αστάθεια και την Ελληνική Εσωστρέφεια

Ενώ η Ουκρανική κρίση απειλεί ευθέως ως θρυαλλίδα την παγκόσμια ειρήνη, η κάπως ξεχασμένη Συριακή κρίση βρίσκεται ήδη σε σημείο χωρίς επιστροφή.

Τί Ευρώπη;

Η κρίση έφερε στην επιφάνεια δομικά προβλήματα της Ένωσης. Επιτακτικά διλήμματα έχουν τεθεί. Ήταν το ευρώ ζουρλομανδύας; Ήταν μοιραίος ο εκτροχιασμός των νοτίων προς όφελος των βορείων; Ήταν η νομισματική ένωση πρόωρη χωρίς προηγούμενη τραπεζική και δημοσιονομική ένωση; Χρειάζεται “περισσότερη Ευρώπη” και τί εννοούμε με αυτό τον όρο; Μήπως έχουν δίκιο οι ευρωσκεπτικιστές που ζητούν επαναπατρισμό εξουσιών από τις Βρυξέλλες, που θεν “λιγότερη Ευρώπη”, και τί εννοούν; Είναι δυνατή η επιστροφή στην “κοινή αγορά” χωρίς το πολιτικό εποικοδόμημα της “Ένωσης”; Ο διάλογος ενόψει εκλογών πρέπει να πάει σε βάθος και να γίνει συγκεκριμένος.

Ρεαλισμός και Συνειδητοποίηση για το Μεταναστευτικό

Οι τραγικές ιστορίες στη Λαμπεντούσα και το Φαρμακονήσι καταδεικνύουν μια αλήθεια πέρα από κάθε άλλη. Η απελπισία των χωρών προέλευσης αντιπαραβαλλόμενη στην ελπίδα της Ευρώπης της επαγγελίας δημιουργεί (ακριβώς όπως η διαφορά τάσης στη φυσική) ένα μεταναστευτικό ρεύμα η αναχαίτιση του οποίου είναι αδύνατη.

Και γιατί να μην καταργήσουμε το χρήμα; (και άλλες τρελές ιδέες)

Πώς θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά προς το καλύτερο η καθημερινότητα χωρίς δημοσιονομικό κόστος (μια και δεν περισσεύουν λεφτά); Προφανώς αν διαφεύγαμε τους σύγχρονους δυνάστες μας τη φοροδιαφυγή, τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, την άδικη ή υπέρμετρη φορολόγηση. Υπάρχουν μαγικές, ανέξοδες λύσεις; Δυστυχώς όχι, αν εμμένουμε στην πεπατημένη και συνεχίζουμε να σκεπτόμαστε συμβατικά. Αλλ’ ίσως είναι δυνατή η φυγή προς τα εμπρός αν

Ιεροεξεταστές και ορθός λόγος

Η σπασμωδική κυβερνητική απόπειρα απονομιμοποίησης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με μέσο τις υποτιθέμενες α-θρησκευτικές του πεποιθήσεις αποτελεί κάκιστο οιωνό. Επιβεβαιώνεται η θλιβερή ποιοτική μετεξέλιξη του ιστορικού κόμματος της πάλαι ποτέ “Φιλελεύθερης” “Νέας” “Δημοκρατίας” σε μια καρικατούρα κόμματος, σε ένα παρακμιακό, παλαιοσυντηρητικό, ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό μόρφωμα, που αντί

Στραβά Αρμενίζουμε ή Στραβός είναι ο Γιαλός;

Το πλήθος δημοσίων προσώπων που με ανησυχητική συχνότητα κατακρημνίζονται από τα ύψη των αξιωμάτων στο έρεβος της ηθικής απαξίωσης κάνουν κανέναν να αναρωτιέται εύλογα αν ήθος και εξουσία είναι έννοιες συμβατές ή αλληλοαναιρούμενες. Οι απερχόμενοι κάθε φορά κυβερνώντες έχοντας διαψεύσει κατά τρόπο περίπου προδιαγεγραμμένο και αναπόδραστο τις αρχικές προσδοκίες περί χρηστής διαχείρισης, αντικαθίστανται από άλλους δήθεν “άσπιλους” οι οποίοι, λες και απευθύνονται σε “παρθένο” περί το θέμα ακροατήριο, ξανατάζουν ανερυθρίαστα τις ίδιες περί καθάρσεως, σεμνότητος και ταπεινότητος υποκριτικές υποσχέσεις, που είχαν τάξει και οι προηγούμενοι αντιτείνοντας ως μόνο επισφαλές εχέγγυο το ότι ο μέχρι τούδε αποκλεισμός των από την εξουσία τους έχει προς ώρας προφυλάξει από το δέλεαρ της διαφθοράς.